ΈΓΓΡΑΦΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Αγαπητοί συνάδελφοι-ισσες μετά από έντεκα περίπου χρόνια παρουσίας μου στα συνδικαλιστικά δρώμενα , όπως είναι φυσιολογικό – ο χρόνος φθείρει- έτσι και εγώ άπλα και φυσιολογικά κουράστηκα. Δυστυχώς μαζί με την κούραση αυτό που με θυμώνει πιο πολύ είναι το συναίσθημα της απογοήτευσης , η οποία χωρίζεται σε δύο σκέλη. Το ένα σκέλος ότι μετά από τόσα χρόνια αγώνων και αφού δαπανήθηκε ένα μεγάλο ποσό για την εργασιακή μας αποκατάσταση, μαζεμένο από το υστέρημα των περισσοτέρων από τους 5500 κάποτε συνάδελφων, δυστυχώς φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση, η οποία έχει βαλτώσει εδώ και τρία χρόνια. Ποια κατάσταση; 3400 περίπου συνάδελφοι έγιναν Πενταετείς, 1200 συνάδελφοι περίπου έμειναν Επιλαχόντες – Συμβασιούχοι, και οι υπόλοιποι Συμβασιούχοι, με μια μεγάλη μερίδα Συναδέλφων να στρέφονται δικαστικά εναντίον κάποιων για το λόγο ότι δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια ή επειδή έτσι βόλευε και στήθηκε από κάποιους. Και όλα αυτά με τις ευλογίες της τότε Π.Ο.Σ.Π.Υ.Δ τώρα Π.Ο.Π.Υ.Σ.Υ.Π και την ανέχεια και την ευθύνη που τους αναλογεί όλων των υπολοίπων καλοθελητών, σε εισαγωγικά υπευθύνων.
Η άλλη μεγάλη απογοήτευση και προπάντων αδικαιολόγητη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, προέρχεται από Συνάδελφους (που στο μεγαλύτερο ποσοστό αποτελείται από Πενταετείς και πολύ λίγους Συμβασιούχους), που ο καθένας δείχνει με τον τρόπο του την αγνωμοσύνη και την αχαριστία που τον διακατέχει απέναντι στο πρόσωπο μου και κατά επέκταση στο Σωματείο και σε ό,τι κερδήθηκε αυτά τα χρόνια. Καλό θα είναι λοιπόν κάποιοι να αλλάξουν συμπεριφορά και τρόπο σκέψης , γιατί λόγω της θέσης που κατείχα και σύμφωνα με αυτά που ξέρω, ας μην είναι σίγουροι αυτοί που έχουν τα προσόντα ότι θα μονιμοποιηθούν όλοι. Για τον λόγο ότι αυτοί οι καλοθελητές που τόσο πολύ μας αγαπάνε είναι ικανοί να καταργήσουν και τους δύο νόμους για να μην γίνει αυτό, βάζοντας τέτοια εμπόδια που θα είναι δύσκολα να ξεπεραστούν. Ήδη έχουν κάνει παρά πολλά και θα τα δείτε σε σύντομο χρόνο μπροστά σας. Ελπίζω και πιστεύω να βρω χρόνο να σας δώσω μια εικόνα για το τι παίζεται και από την πλευρά του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού φορέα μας και από τους απέναντι-καλοθελητές.
Το χειρότερο όμως είναι ότι εδώ και ένα μήνα προσπαθώ να καταπιώ το χάπι της αντικατάστασής μου ( το λιγότερο με το οποίο μπορώ να το ονομάσω ) ,από μια συνάντηση ,ίσως της μοναδικής και σπουδαιότερης, εδώ και τρία χρόνια. Της αντικατάστασής μου από ένα άτομο που είχα πιστέψει και είχα δώσει παρά πολλά, που είτε ήταν αυτός είτε εγώ ήταν το ένα και το αυτό. Παρ’ όλο αυτό όμως , ευτυχώς υπήρχε και υπάρχει ο άνθρωπος αυτός που με τους αγώνες του, την υπομονή του με όλα και με όλους μας, το θάρρος του, και ειδικά ο τρόπος με τον οποίο ελισσόταν και αντιμετώπιζε το σύστημα, ήταν και είναι ο στυλοβάτης και η αιτία που φτάσαμε και κάποιοι τρώνε γλυκό ψωμί, που δυστυχώς δεν το εκτιμάνε. Φυσικά μιλάω για τον Πρόεδρο του Σωματείου μας άνθρωπο πάνω από όλα και συνάδελφο Γιάννη Παπαναστασίου. Όσο για τον αντικαταστάτη μου, τι να πω, τα λόγια περιττά. Βάση λοιπόν των παραπάνω δύο λόγων και ειδικά του τρίτου θεωρώ ότι δεν έχω καμιά μα καμιά θέση στο Δ.Σ του Σωματείου. Σας καταθέτω, λοιπόν, την παραίτησή μου από την θέση που κατέχω στο Δ.Σ και θέλω για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω και αυτούς που με στήριξαν και αυτούς που δεν με στήριξαν, και με εμπιστευτήκαν να τους εκπροσωπήσω όλα αυτά τα χρόνια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας δώσω μια συναδελφική συμβουλή, να είστε πιο κοντά στο Σωματείο , να δεθείτε μεταξύ σας, οι εποχές είναι δύσκολες, τα προβλήματα παρά πολλά, οι απέναντι και αυτοί πολλοί, και μόνο σαν σύνολο μπορείτε να τους αντιμετωπίσετε.
Επίσης, θέλω να ξέρετε ότι θα είμαι ανοικτός και δίπλα σε κάθε πρόβλημα είτε προσωπικό είτε συλλογικό χωρίς ευτυχώς ή δυστυχώς κάποιο τίτλο.
Συναδελφικά
Αθανάσιος Διαμαντάκης
